اگزمای مزمن پینه بسته:

اگزمای مزمن پینه بسته (Lichen simplex Chronicus)، یک نوع اگزمای محدود، مزمن و پینه بسته ای است که مکانیسم دقیق ایجاد آن نامشخص است ولی همیشه یک سیکل خاراندن-خراشیدن(مالش)-خاراندن وجود دارد. بدنبال خاراندن ومالش مکرر یک ناحیه، خارش مزمن رخ میدهد.

گاهی یک بیماری زمینه مثل اگزمای آتوپیک، استازدرماتیت، لیکن پلان، خشکی پوست، اضطراب، اختلالات وسواسی و بیماریهای سیستمیک بعنوان علت اولیه خارش وجود دارد ولی گاهی هیچ عامل زمینه یافت نمیشود.

بیماری بطور عمده در بالغین 30 تا 50 ساله رخ میدهد و در کودکان ناشایع است و در زنان شایعتر از مردان می باشد.

علایم بالینی:

نمای بالینی بصورت یک منطقه برجسته همراه با خشکی پوست و ضایعه با حاشیه مشخص، افزایش خطوط پوستی، چرمی شدن پوست، هیپر پیگمانتاسیون (افزایش رنگ پوست) و مقادیر متفاوتی از قرمزی پوست دیده میشود. ضایعات ممکن است منفرد یا متعدد باشند.

مکانهای شایع بروز ضایعات عبارتند از: پشت گردن، پشت سر، نواحی تناسلی، مقعد، ساق پاها، قوزک پا، مچ دست، سطح پشتی دستها و ساعد.

تشخیص بیماری بالینی است و در صورت نیاز نمونه برداری از پوست انجام میشود.

درمان:

بیماری مزمن بوده و به درمان مقاوم است.
عامل زمینه ای خارش، باید شناسایی و درمان شود.
استروییدهای موضعی قوی با یا بدون پانسمان بسته و تزریق کورتون داخل ضایعات، سنگ بنای درمان هستند.
مهار کننده های کلسی نورین موضعی (تاکرولیموس) ممکن است مفید باشند.
آنتی هیستامین ها، ترکیبات ضد خارش موضعی مثل منتول، مشتقات تار و کرمهای خنک کننده برای کاهش خارش بکار میروند.
خارشهای ناشی از مشکلات روحی را میتوان با سایکوتراپی یا مراجعه به روانپزشک و درمان دارویی کنترل کرد.
در ضایعات گسترده، درمان سیستمیک و نوردرمانی لازم است.